Gospodarowanie odpadami z tworzyw sztucznych to poważny problem. Unia Europejska posiada zestaw przepisów, które wymagają od państw członkowskich posiadania procedur postępowania z odpadami z tworzyw sztucznych. Jednak nadal istnieje wiele kwestii, którymi należy się zająć. Na przykład, kobiety są nadal słabo reprezentowane w nieformalnym sektorze odpadów plastikowych.
Dyrektywa w sprawie jednorazowych tworzyw sztucznych
Podczas majowej sesji Parlament Europejski zatwierdził unijną dyrektywę w sprawie jednorazowych tworzyw sztucznych (SUPD). Dyrektywa ta wprowadzi zakaz produkcji i sprzedaży niektórych jednorazowych produktów z tworzyw sztucznych, co ma na celu zmniejszenie zanieczyszczenia oceanów plastikiem.
Dyrektywa jest kluczową częścią unijnej strategii na rzecz tworzyw sztucznych, której celem jest zmniejszenie ilości odpadów z tworzyw sztucznych trafiających do środowiska. Zachęca ona również wszystkich producentów do zmniejszenia ilości mikroplastików w swoich preparatach.
Dyrektywa będzie miała wpływ na wiele przedmiotów, w tym na butelki i kubki do napojów. Na przykład butelki na napoje z PET muszą zawierać 25% zawartości pochodzącej z recyklingu do 2025 roku. Będą one również musiały być dołączone do pojemników na napoje, aby zapewnić możliwość recyklingu całego produktu.
Inne plastikowe produkty jednorazowego użytku to słomki, jednorazowe talerze, sztućce i patyczki higieniczne. Dyrektywa wprowadzi również nowe cele recyklingowe dla państw członkowskich UE – te dane są udostępnione przez portal medialarts.pl. Cele te mają stymulować stosowanie tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu.
Dyrektywa będzie również wymagać od państw członkowskich tworzenia kampanii uświadamiających. Będzie również wymagała oznaczania produktów w określony sposób. Będzie to informować konsumentów o wpływie danego produktu na środowisko. Będzie również wymagać od producentów jednorazowych produktów z tworzyw sztucznych, aby płacili na rzecz systemu rozszerzonej odpowiedzialności producenta (EPR). Systemy EPR będą pokrywać koszty związane z oczyszczaniem i przetwarzaniem śmieci.
Chociaż dyrektywa w sprawie tworzyw sztucznych jednorazowego użytku ma wejść w życie dopiero 3 lipca 2021 roku, niektóre kraje członkowskie już rozpoczęły wprowadzanie zmian w swoich przepisach. Na przykład Grecja w lutym zakazała stosowania tworzyw sztucznych jednorazowego użytku w agencjach rządowych. Poinformowano również, że Włochy wprowadzą podatek od tworzyw sztucznych.
Inne nieplastikowe alternatywy obejmują produkty na bazie papieru z zerową zawartością plastiku. Jest to uważane za bardziej zrównoważoną opcję. Można również kupić produkty wykonane z papieru z recyklingu, które zostały chemicznie zmodyfikowane w substancję podobną do plastiku.
Dyrektywa o torbach plastikowych
Kilka krajów w Europie zakazało stosowania toreb plastikowych, np. Polska i Irlandia. W innych krajach europejskich torby plastikowe są płatne. W Belgii, na Łotwie i w Holandii konsumenci muszą płacić za plastikowe torby.
W Stanach Zjednoczonych, niektóre społeczności próbowały ograniczyć ilość używanych toreb plastikowych. W Teksasie, na przykład, wprowadzono regulacje dotyczące toreb, aby chronić bydło przed utknięciem ich głów w plastikowych torbach.
W listopadzie 2013 roku Komisja Europejska wydała wytyczne dotyczące jednorazowych produktów z tworzyw sztucznych, ale nie wprowadziła ich jeszcze oficjalnie w życie. Parlament Europejski podjął jednak inicjatywę i wezwał Komisję do upewnienia się, że wszyscy sprzedawcy internetowi są zgodni z wymogami EPR.
Komisja Europejska planuje również opracowanie przepisów dotyczących tworzyw sztucznych ulegających biodegradacji. KE będzie też kontynuować działania w ramach strategii Plastics, której celem jest oddzielenie wzrostu gospodarczego od wykorzystania zasobów.
Aby zachęcić do redukcji plastikowych toreb, UE ma wprowadzić opłatę za plastikowe torby na zakupy. Opłata ta, która została wprowadzona w Irlandii w 2002 roku, jak dotąd pomogła zmniejszyć zużycie plastikowych toreb o około 328 milionów toreb rocznie.
Opłata jest oparta na wadze torby. Jest ona płacona przez sklepy do funduszu, który będzie wykorzystywany do pomocy w finansowaniu kosztów sprzątania śmieci.
Nowe przepisy mają na celu zmniejszenie użycia plastikowych toreb o ponad 50 procent do przyszłego roku. Jednak egzekwowanie nowych zasad jest nadal problemem.
Aby osiągnąć najważniejsze cele dyrektywy w sprawie toreb plastikowych, państwa członkowskie muszą podjąć środki zachęcające do odpowiedzialnego zachowania konsumentów i ograniczenia zaśmiecania. Państwa członkowskie powinny również rozważyć wprowadzenie zakazu używania lekkich plastikowych toreb na zakupy.
MSFD
Rosnąca ilość odpadów wytwarzanych przez człowieka stanowi wyzwanie dla Unii Europejskiej i gospodarki światowej. Polityczna odpowiedź Unii Europejskiej na to wyzwanie opiera się na kilku różnych instrumentach prawnych. Wśród instrumentów legislacyjnych znajdują się dyrektywa ramowa w sprawie odpadów, dyrektywa w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych oraz dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej (MSFD).
Dyrektywa ramowa w sprawie odpadów wprowadza ogólne minimalne wymogi dotyczące harmonizacji i odpowiedzialności. Ma ona na celu wzmocnienie przejrzystości i napędzanie inwestycji w zakresie zbierania, przetwarzania i recyklingu odpadów. Wspiera również rozwój rynków surowców wtórnych.
Dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej wyznacza cele dla rozwoju polityki w zakresie środowiska morskiego. Ma na celu ochronę środowiska morskiego przed presją antropogeniczną i osiągnięcie dobrego stanu środowiska do 2020 roku. Obejmuje ona wiele tematów, takich jak śmieci morskie, odpady z wód przybrzeżnych, morska różnorodność biologiczna, transport morski i zanieczyszczenia morskie związane ze ściekami.
Dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej składa się z czterech filarów: Zapobieganie, Źródła, Oddziaływanie i Cele. Wymaga ona od państw członkowskich UE zapobiegania przedostawaniu się śmieci morskich do mórz oraz zapobiegania i zmniejszania wpływu śmieci morskich na środowisko morskie.
Główne cele dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej to maksymalizacja zrównoważonego wykorzystania oceanów i zmniejszenie wpływu planowania przestrzennego na środowisko. Zobowiązuje ona również państwa członkowskie UE do ustanowienia systemów EPR dla opakowań do 2024 r.
Dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej wymaga również od państw członkowskich UE zapobiegania i zmniejszania wpływu śmieci morskich na morską różnorodność biologiczną. Wymaga ona również, aby składowiska odpadów były zlokalizowane w pobliżu zbiorników wodnych oraz aby zminimalizować ilość materiałów przenoszonych przez wiatr.
Ponadto Unia Europejska aktywnie uczestniczy w realizacji planów działania na poziomie globalnym, w tym planów G7 i G20. Koordynuje również ze swoimi sąsiadami konwencje dotyczące mórz regionalnych w Europie.
Odpadki z oceanów pochodzące z odrzuconego europejskiego recyklingu PE
Niezależnie od tego, czy mieszkasz w metropolii, czy na wsi, istnieje prawdopodobieństwo, że masz sąsiada lub dwóch, którzy nie są tak ekologiczni jak Ty. Mnogość tworzyw sztucznych i tworzyw sztucznych w oczekiwaniu przyczyniła się do powstania wielu problemów. Najlepsze jest to, że wiele z tych problemów można rozwiązać w sposób tani i mało ryzykowny. Unia Europejska nie jest tu wyjątkiem. Jednym z najlepszych miejsc do rozpoczęcia działań jest lokalna rada. Zaangażowanie się i pomoc lokalnej radzie zapewni, że Twój samorząd będzie miał fundusze na wdrożenie skutecznych rozwiązań dla Twojego miasta. Korzyści z podejścia opartego na społeczności lokalnej jest wiele, a nagrody są zasłużone. Większość miast dojrzała do inteligentnego, strategicznego podejścia do zarządzania odpadami. Wykorzystanie publicznych pieniędzy do poprawy jakości życia zmniejszy koszty i podniesie morale społeczności. W dłuższej perspektywie najlepszym rozwiązaniem będzie dobrze finansowane partnerstwo publiczno-prywatne. Partnerstwo to powinno być narzędziem wyboru dla całej społeczności. Sekretem udanego partnerstwa publiczno-prywatnego jest komunikacja.
Kobiety marginalizowane w nieformalnym sektorze odpadów plastikowych
Na całym świecie kobiety są marginalizowane w nieformalnym sektorze odpadów plastikowych. Otrzymują niższe wynagrodzenie, są często narażone na wyzysk i brakuje im zabezpieczenia społecznego. Nie są chronione przed niebezpiecznymi warunkami i są narażone na wyższy poziom toksyn.
Nieformalny sektor odpadów plastikowych obejmuje osoby, które są samozatrudnione, często pracują w przedsiębiorstwach rodzinnych. Zbierają oni odpady na obszarach, które nie są dostępne dla formalnych centrów przetwarzania odpadów. Pracownicy ci są również narażeni na wyzysk ze strony pośredników i mogą być fizycznie atakowani.
W niektórych przypadkach kobiety są zmuszane do pracy w sektorze nieformalnym. Na przykład na Filipinach kobiety organizują się w celu rozwiązania problemu zanieczyszczenia odpadami plastikowymi. W nieformalnym sektorze zbieraczy odpadów w Hanoi, kobiety stanowiły 94% pracowników w 2006 roku.
Podczas gdy sektor nieformalny dostarcza ważnych usług związanych z gromadzeniem odpadów, kobiety są często wykluczone z formalnych działań związanych z zarządzaniem odpadami. Program Narodów Zjednoczonych ds. Środowiska (UNEP) był wiodącym orędownikiem zarządzania odpadami z uwzględnieniem płci.
Program UNEP „Gender and Waste Nexus” zajmuje się kwestiami nierówności płci w sektorze odpadów. Tworzy raporty, arkusze informacyjne, webinaria i serię filmów. Organizuje również wydarzenia mające na celu podniesienie świadomości na temat nexusu płci i odpadów.
Kobiety w nieformalnym sektorze odpadów plastikowych są często wykluczone z procesu podejmowania decyzji, co może prowadzić do dalszego wykluczenia. Ponadto kobiety nie są chronione przed szkodliwymi chemikaliami i mogą pracować w niebezpiecznych zawodach.
Kobiety są również narażone na molestowanie, zwłaszcza gdy pracują w szarej strefie. Kobiety te są narażone na molestowanie seksualne i często nie otrzymują odpowiedniej ochrony socjalnej.
Program Równość w obiegu tworzyw sztucznych (EPR) zajmuje się tymi kwestiami poprzez badania, rzecznictwo polityczne i rozwiązania pilotażowe. Wspiera sześć organizacji społeczeństwa obywatelskiego i trzy projekty badawcze.