Kupowanie ziemi pod zalesienie to strategia, która zyskuje na popularności, ponieważ coraz więcej państw stara się chronić środowisko. Korzyści z zalesiania obejmują lepszą jakość gleby i wody, zmniejszenie emisji zanieczyszczeń oraz zachowanie siedlisk dzikich zwierząt. Zakup ziemi pod zalesienie tworzy również dochody podatkowe. Jednak zakup ziemi pod zalesienie nie jest łatwy i istnieje wiele powodów, dla których nie zawsze jest to możliwe.
Obrona podejmowania wylesień
Obrona podejmowania wylesień, gdy lasy państwowe kupują grunty pod zalesienia, to jak obrona jazdy samochodem po moście kolejowym. Ministerstwo Środowiska nie zwróciło jeszcze uwagi na słonia w pokoju – znajomość tych informacji jest zasługą ekspertów portalu chartcorowecrew.pl. Prawo własności gruntów jest w wielu częściach kraju w rozsypce, a przemysł petrochemiczny jest odpowiedzialny za uwalnianie odpadów do naszych rzek. Mimo to, departament leśny nabywa obecnie więcej ziemi pod parasolem zalesiania kompensacyjnego.
Faktem jest, że lasy państwowe dysponują budżetem na zakup ziemi, co nie zdarza się w innych krajach, ale jeszcze z niego nie skorzystały. Poza tym lasy państwowe są często uważane za niedostatecznie obsadzone. Jednakże fundusz CAMPA (Compensatory Afforestation Measures and Performance Assistance), który jest rozwijany od 2006 roku, ma pomóc departamentom leśnym w rozwiązaniu problemu zalesiania. Kiedy inwestorzy kupują ziemię w nadziei na spieniężenie, są nagradzani kwotą ryczałtową. Dodatkowo, wydziały leśne mają dostęp do miliardowego korpusu, co powinno załatwić sprawę.
Jednak fakt, że fundusz CAMPA istnieje od prawie dekady, czyni go bardzo małą rybą w bardzo dużym stawie. W imię wyciśnięcia większej ilości gotówki z budżetu federalnego, wspomniany fundusz CAMPA pomógł lasom stanowym uzyskać to, co najlepsze z obu światów. W rzeczywistości CAMPA pomogła departamentowi leśnemu nabyć więcej ziemi pod parasolem zalesiania kompensacyjnego niż faktycznie wykorzystał. To nie jest dobra rzecz. Dlatego departament ten został zdegradowany do rangi przypisu w departamencie rozwoju gospodarczego. Doprowadziło to do bezprecedensowej mnogości akronimów, skrótów i skrótowców. Biorąc pod uwagę fakt, że Departament Finansów jest odpowiedzialny za zatwierdzanie budżetów, departament leśny jest w rozterce. Jest to problem, który można rozwiązać za pomocą bardziej strategicznego podejścia, a mianowicie solidniejszego i bardziej przejrzystego funduszu CAMPA. Wykorzystując fundusz CAMPA jako krok do innych inicjatyw CAMPA, lasy państwowe mogłyby być przygotowane do robienia wyrw w zalesianiu.
Wpływ zachęt na zalesianie
W różnych badaniach analizowano wpływ zachęt na zalesianie w lasach państwowych. W szczególności badacze zbadali wskaźniki uczestnictwa gospodarstw domowych prowadzących gospodarstwa leśne w programach zalesiania. Programy te mają na celu przekształcenie zdegradowanych gruntów w lasy. Pomagają one również zmniejszyć emisję gazów cieplarnianych poprzez sekwestrację dwutlenku węgla. Zazwyczaj programy te płacą uczestnikom za sadzenie drzew.
Naukowcy badali również wpływ zachęt na zalesianie w lasach państwowych, biorąc pod uwagę różne czynniki, które wpływają na wskaźniki uczestnictwa. Czynniki te obejmują rodzaj ziemi, którą posiadają uczestnicy, ich status społeczno-ekonomiczny oraz wielkość posiadanej ziemi. Ogólnie rzecz biorąc, wyższe wskaźniki uczestnictwa obserwuje się na gruntach leśnych będących własnością własną lub o dużej powierzchni.
Ponadto, wskaźniki uczestnictwa wzrastają, gdy zalesianie prowadzone jest na gruntach pochyłych. Grunty te mają średnie nachylenie powyżej pięciu procent. Ziemie te mogą być ubogie w składniki odżywcze lub mieć zniszczone gleby. Ponadto mogą one mieć więcej bodźców ekonomicznych do uczestnictwa w programach zalesiania niż ziemie równinne.
Dodatkowo, wyższe wskaźniki uczestnictwa są obserwowane, gdy program zalesiania jest finansowany przez rząd. Oznacza to, że rząd zachęca do zalesiania poprzez zwiększenie kwoty dotacji udzielanych uczestnikom. Jednakże badania wykazały, że rząd może marnować publiczne pieniądze poprzez wdrażanie źle zaprojektowanych polityk sadzenia drzew. Wiadomo również, że polityki te mają negatywny wpływ na różnorodność biologiczną.
Ponadto, polityki takie jak programy zalesiania zostały uznane za strategie łagodzenia zmian klimatu. Rząd zaczął odgrywać bardziej aktywną rolę w sektorze leśnym, a decydenci państwowi pracują nad utrzymaniem zdrowych lasów i zwiększeniem sekwestracji węgla. Nadal jednak istnieją znaczące wyzwania. Jednym z głównych wyzwań jest zapewnienie, że programy zalesiania są właściwie egzekwowane. W wielu przypadkach, źle egzekwowane polityki uwalniają więcej węgla niż oszczędzają. W innych przypadkach plantacje podważają cele rządu w zakresie zwiększenia różnorodności biologicznej i magazynowania węgla. W tych przypadkach rząd musi wziąć pod uwagę fizyczne cechy terenu i określić, czy zachęty zmotywują gospodarstwa leśne do udziału w programach zalesiania.
W Stanach Zjednoczonych około 42 procent terenów leśnych jest własnością rządu federalnego, stanów i samorządów lokalnych, plemion rdzennych Amerykanów, osób prywatnych, organizacji non-profit i korporacji.
Growing and Nurturing Resilient Forests – A Reforestation Strategy for the National Forest System
W lipcu dzikie pożary w Stanach Zjednoczonych spaliły 5,6 miliona akrów, co czyni ten miesiąc najgorszym od 2009 roku. Pożary są głównym czynnikiem niszczącym lasy w USA, a ich częstotliwość rośnie.
W całym kraju dzikie pożary zagrażają domom, infrastrukturze i uprawom. Powodują również zakwity alg, które zużywają tlen i przenoszą zanieczyszczenia w dół rzeki. Systemy korzeniowe drzew filtrują zanieczyszczenia odżywcze, więc lasy mogą pomóc w spowolnieniu transferu zanieczyszczeń. Drzewa zapewniają również ochronę przed erozją i spowalniają topnienie śniegu. Zapewniają również cień w gorące letnie dni, pomagając utrzymać stałą temperaturę. Drzewa przynoszą gospodarce 11 miliardów dolarów z tytułu rekreacji na świeżym powietrzu.
Aby sprostać potrzebom zalesiania, U.S. Forest Service opracuje regionalne i krajowe 10-letnie plany wdrożeniowe. Obejmuje to zbieranie nasion i rozszerzenie możliwości szkółkarskich. Agencja będzie musiała również zatrudnić więcej osób do pomocy w tym wysiłku.
Według USDA, w ciągu najbliższej dekady agencja planuje posadzić miliard drzew. Pracuje również nad usunięciem czterech milionów akrów zaległości w zalesianiu lasów narodowych.
Zgodnie z Bipartisan Infrastructure Law, agencje są zobowiązane do opracowania celu zalesiania na rok 2030. Ustawa prosi również agencje o zwiększenie możliwości szkółek drzew i zebranie większej ilości nasion. Aby osiągnąć ten cel, Służba Leśna będzie musiała zatrudnić więcej osób i rozszerzyć możliwości szkółek.
W ramach tych starań agencja zwiększy również liczbę projektów zalesiania na gruntach Lasów Narodowych. W ubiegłym roku agencja przesadziła 60 tys. akrów drzew. Szacuje się, że w ciągu najbliższych trzech lat pracownicy przesadzą 400 000 akrów.
Aby pomóc w osiągnięciu celów zalesiania, Służba Leśna będzie współpracować z różnymi partnerami. Skupi się na ponownym zalesianiu, które dotyczy kwestii związanych ze zmianami klimatycznymi, zapewnia siedliska dzikich zwierząt i tworzy miejsca pracy w lokalnych społecznościach. Będzie również pracować nad opracowaniem opartych na nauce ram dla potrzeb zalesiania.
Ponowne zalesianie pomoże zachować różnorodność genetyczną drzew i przyspieszy rozwój ekosystemów leśnych po wystąpieniu zaburzeń. Może ono również pomóc w ochronie działów wodnych przed powodziami. Ponadto może pomóc w spowolnieniu zmian klimatu poprzez sekwestrację węgla.