Kompleks przydatności rolniczej (ASC) gleby jest jednym z głównych kryteriów oceny potencjału rolniczego terenu. Erozja gleby, pH, zawartość gliny i pojemność wodna gleby to czynniki, które wpływają na przydatność rolniczą gleby.
Prezentowana treść powstała dzięki współpracy z magazynoze.pl
Gleby gliniaste i piaszczyste mają różną pojemność wodną
Pomimo podobieństwa w składzie i mineralogii, gleby gliniaste i piaszczyste mają różną pojemność wodną dla rolnictwa. Ogólnie rzecz biorąc, gleby piaszczyste mają lepszą zdolność do zatrzymywania wody niż gleby gliniaste. Istnieje jednak szereg czynników, które decydują o ich zdolności do zatrzymywania wody.
Oprócz wielkości porów, na zdolność gleby do zatrzymywania wody wpływa także względny udział cząstek piasku, mułu i gliny. Gleby gliniaste zawierają więcej małych cząstek niż gleby piaszczyste. Dlatego też większa ilość gliny może zwiększyć zdolność gleby do zatrzymywania wody. Gleby gliniaste mają również lepszą zdolność do zatrzymywania składników odżywczych. Dodanie organicznych dodatków po spulchnieniu może zwiększyć ilość materii organicznej w glebie i poprawić zatrzymywanie składników odżywczych.
Dodatek gleby gliniastej do gleby piaszczystej zwiększył maksymalną pojemność wodną od dwóch do sześciu razy. Ponadto dodatek gleby gliniastej zwiększył ilość zatrzymanego węgla organicznego gleby. Zaobserwowano to również w badaniu przeprowadzonym przez Hoyle, F.C., i Murphy, D.V. Podczas eksperymentu tempo oddychania gleby było niższe w glebie piaszczystej niż w glebie wzbogaconej w glinę. Nie było jednak stałego wzrostu lub spadku skumulowanego tempa oddychania gleby po dodaniu gliny.
Gleby gliniaste mają również niższe tempo rozkładu, ponieważ wiążą się z materią organiczną. Zmniejsza to dostępność materii organicznej dla mikrobów. Może to być jedną z przyczyn, dla których skumulowany wskaźnik respiracji był niższy w glebie piaszczystej niż w glebie wzbogaconej gliną. Nie wiadomo jednak, czy wynikało to z większej okluzji agregatów gleby gliniastej, czy z nowo powstałych pedów.
Badania wykazały również, że zawartość N ogólnego i P w glebie piaszczystej była niska. Stężenie dostępnego P wynosiło 1,4 mg kg-1. Jest to wartość niższa od koncentracji dostępnego P w glebach gliniastych. Natomiast koncentracja dostępnego N i P w glebie wzbogaconej w glinę wynosiła 21 mg kg-1. Jest to wartość znacznie wyższa od całkowitej zawartości N i P w glebie piaszczystej.
Ponadto ilość dostępnego C była niska w glebie piaszczystej. Wynika to z faktu, że gleba piaszczysta miała niską zawartość TOC. Organiczny C jest dodatnio skorelowany z ilością CO2 wytwarzanego przez mikroorganizmy glebowe. Ilość zaangażowanego CO2 zależy również od mineralogii gleby.
Bakterie i grzyby w glebie produkują amoniak
Ogólnie rzecz biorąc, rizosfera jest złożonym ekosystemem biologicznym, w którym roślina gospodarz (lub zestaw roślin) i jej mikroby współdziałają w dążeniu do wzrostu i biomasy. Ponadto, rizosfera jest ważnym graczem w produkcji żywności do spożycia przez ludzi. Na przykład, grzyby są kluczowymi graczami w produkcji roślin włóknistych. Dzieje się tak głównie ze względu na ich rolę w cyklu azotowym.
Ryzosfera jest domem dla wielu mikrobów, z których niektóre są uważane za najlepsze z całej partii. Istnieje kilka rodzajów grzybów, które są godne uwagi pod względem aktywności związanej z rizosferą. Jednym z nich jest wytwarzanie uśpionych zarodników. Niektóre z nich są również godne uwagi ze względu na ich wkład w nitryfikację, ważny etap w cyklu azotowym. Ponadto, niektóre z tych grzybów wytwarzają szereg korzystnych substancji chemicznych. Najważniejszym z nich jest azotan, który jest wykorzystywany do napędzania wzrostu innych gatunków mikroorganizmów.
Nie ulega wątpliwości, że ryzosfera jest jednym z najważniejszych elementów łańcucha pokarmowego i dlatego jest godnym przedmiotem badań. Istnieje kilka czynników, które przyczyniają się do jej efektywności, w tym różnorodność mikrobów, poziom pH, tekstura gleby i poziom wilgotności gleby. Wykazano, że czynniki te są determinantami plonów i produktywności roślin. Dlatego też rizosfera cieszy się tak dużym zainteresowaniem od wielu lat. W rzeczywistości istnieje kilka badań prowadzonych na ten temat, aby uzyskać wgląd w to, jak mikroby planety działają w zakresie recyklingu składników odżywczych, wydajności upraw i kontroli chwastów.
Wiele badań wykazało, że mikroby mogą poprawić plony o ponad 50%. Mikroby te zwiększają również różnorodność mikrobów i zwiększają przepływ węgla. Jest to szczególnie widoczne w przypadku grzybów mikoryzowych, które z kolei zwiększają liczbę gatunków roślin w danej glebie. Ponadto, grzyb ten może również ponownie zasiedlić ryzosferę po zebraniu plonów, co jest scenariuszem korzystnym dla rolników i środowiska. Ryzosfera jest ważnym graczem i nadszedł czas, aby jak najlepiej ją wykorzystać.
Nachylenie odgrywa ważną rolę w erozji gleby
Oprócz wody i piasku istnieją inne czynniki, które wpływają na stan Twojej gleby. Pierwszym z nich jest nachylenie. Strome zbocze jest podatne na powstawanie wąwozów. Wąwozy to kanały wody, które spływają w dół. Są one również zagrożone zamulaniem zbiorników wodnych.
Najlepszym sposobem na złagodzenie erozji jest posadzenie trawy. Drzewa mogą pomóc ustabilizować glebę, a jednocześnie poprawić wygląd krajobrazu. W przeciwieństwie do krzewów i traw, drzewa mają głębokie korzenie, które są w stanie przeniknąć do poziomów wilgoci niedostępnych dla roślin o płytkich systemach korzeniowych. Pomagają one również spowolnić tempo przepływu wody.
Najlepszym sposobem na sprawdzenie wydajności Twojej gleby jest wykonanie niewielkiej pracy domowej. Zroluj pasek swojej gleby między palcami, aby zobaczyć, jak to jest. Należy również zwrócić uwagę na przestrzenie porowe. Jeśli nie ma żadnych przestrzeni porowych, to Twoja gleba nie nadaje się do życia roślinnego.
Kilka lat temu Soil Conservation Service (SCS) Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych (USDA) wydał poradnik, jak poprawić stan swojej gleby. Jest to krótki, jednostronicowy dokument, który instruuje rolników, jak zapobiegać erozji.
Jednym z najważniejszych czynników wpływających na wydajność Twojej gleby jest jej materia organiczna. Jest ona podstawowym źródłem energii dla wielu mikroorganizmów żyjących w glebie. Jeśli Twoja gleba jest pozbawiona materii organicznej, nie będzie w stanie utrzymać wody, której potrzebuje, aby pozostać przy życiu. Na szczęście istnieje wiele sposobów, aby to naprawić, a mianowicie płodozmian, uprawa roli i układanie płytek.
Innym sposobem na poprawę wydajności gleby jest stosowanie odpowiedniego rodzaju nawozów. Najlepsze nawozy zapewnią mieszankę składników odżywczych, które są wymagane przez Twoją glebę. Dodanie tego do swojej gleby może być najlepszą inwestycją, którą robisz. Jeśli nie jesteś pewien, jakie rodzaje nawozów używać, skontaktuj się z lokalną agencją ochrony gleby. SCS zawsze chętnie pomoże Ci ustalić, który nawóz jest najlepszy dla Twojego typu gleby.
Kryteria określania potencjalnych gruntów rolnych
Ocena gruntów rolnych to proces klasyfikacji i oceny przydatności gleb do wykorzystania w rolnictwie. Dokonuje się tego poprzez ważenie wartości kilku kryteriów. Przydatność gruntu może być oceniona poprzez ocenę jego głębokości, przenoszenia składników odżywczych i charakterystyki odwadniania.
Głębokość gleby jest ważna dla przenoszenia składników odżywczych i rozwoju korzeni roślin. Głębokość gleby może być określona na podstawie danych Shuttle Radar Topography Mission. Na głębokość terenu wpływa również erozja. Grunty o głębokości mniejszej niż 20 cm otrzymały jeden punkt, natomiast grunty o głębokości 40-60 cm otrzymały dwa punkty.
Grunty o głębokości gleby 60-90 cm są niewystarczające dla systemów korzeniowych niektórych roślin. Jednak taka głębokość gleby może być odpowiednia dla innych roślin. Głębokość gleby większą niż 120 cm uważa się za odpowiednią dla wszystkich systemów korzeniowych.
Parametry gleby wpływają na produkcję rolną, transfer wody i zasolenie. Ponadto erozja wpływa na produkcję rolną. Gruntowi o wysokim stopniu zagrożenia erozją przypisuje się trzy punkty. Gruntom o średnim zagrożeniu erozją przypisuje się siedem punktów, natomiast tym, które nie są zagrożone erozją, przypisuje się dziesięć punktów.
Głębokość gleby jest jednym z najważniejszych czynników przy ocenie gruntów rolnych. Głębokość ta jest bezpośrednio związana z rozwojem korzeni roślin. Jeśli głębokość gruntu nie jest wystarczająca dla rozwoju korzeni roślin, może to mieć negatywny wpływ na produkcję roślinną. Głębokość gruntu jest również czynnikiem określającym zasolenie.
Głębokość gruntu jest również skorelowana z jego zaopatrzeniem w wilgoć. Grunty o dobrym zaopatrzeniu w wilgoć mogą dawać wysokie plony określonych roślin. Grunty rolne można również oceniać biorąc pod uwagę ich warunki nachylenia. Ziemia z warunkami nachylenia może być odpowiednia dla rolnictwa deszczowego.
Grunt może być również oceniony poprzez rozważenie jego bliskości do innych zastosowań rolniczych. Grunty, które sąsiadują z użytkami rolnymi mogą być rozważane do oznaczenia typu 2. Należy również wziąć pod uwagę stopień rozwoju nierolniczego.
Grunty, które nadają się do wykorzystania w rolnictwie są sklasyfikowane w ośmiu klasach. Klasy te są klasyfikowane według cech gleby i potencjału produkcji rolnej. Grunty, które są sklasyfikowane w określonej klasie, nadają się do produkcji roślin dostosowanych do potrzeb przy dobrym zarządzaniu.